Kader, bu kez yazıldığı gibi yaşanmayacaktı. Ani bir evlilik ve hesapsız duygular…
Kan kokarken ellerinin istediği sadece intikamdı. Kalbine apansız giren bir kadının mavi gözleri bunu değiştirebilir miydi?
Karan… Zifiri karanlığından vazgeçmeye çalışan, hayatı kördüğüm olmuş, duyguları darmadağın olmuş bir adam…
Firuze… Geceden kendine küçük roller çalan, bir çift göze hasret bırakılmış yaralı bir kadın…
Kirli bir intikam için kurulan karanlık planlar, son mektuba düşen kandamlası ile bozulunca…
Aşk Karası yüreklere çalınmak için gün sayacaktı.
Bu salt bir aşk kitabı değil…
Nefes kesen bu hikâye hayatın ta kendisi!
Karanlığın maviyle sınanmasını okurken içinizdeki iki rengi sorgulayacaksınız.
Kan kokarken ellerinin istediği sadece intikamdı. Kalbine apansız giren bir kadının mavi gözleri bunu değiştirebilir miydi?
Karan… Zifiri karanlığından vazgeçmeye çalışan, hayatı kördüğüm olmuş, duyguları darmadağın olmuş bir adam…
Firuze… Geceden kendine küçük roller çalan, bir çift göze hasret bırakılmış yaralı bir kadın…
Kirli bir intikam için kurulan karanlık planlar, son mektuba düşen kandamlası ile bozulunca…
Aşk Karası yüreklere çalınmak için gün sayacaktı.
Bu salt bir aşk kitabı değil…
Nefes kesen bu hikâye hayatın ta kendisi!
Karanlığın maviyle sınanmasını okurken içinizdeki iki rengi sorgulayacaksınız.
Yazar : Özlem Yalçınkaya
Yayınevi: Eftalya Kitap
Sayfa Sayısı: 376
GR Puanı 2.89
Yorumum
Öz babasıyla kötü bir çocukluk geçiren, hatta zaman zaman şiddete maruz kalan bir kadın Firuze.
Karan ise kadının babasından intikam almak isteyen genç bir adam, ve adamı kızıyla vurmak niyetinde, klişe dediğinizi duyar gibiyim :)
Aslında daha güzel olabilirdi, yani daha iyi kaleme alınabilirdi, ama okurken sıkıldığım bir kitap oldu, sürekli şiirler, şairane konuşmalar, kadın karakterin geçmişte yaşadıklarından dolayı oluşturduğu o soğuk ve ruhsuz kabuğu üstüne ergen halleri beni yordu, ayrıca sürekli intihara meyilli biri olması da sıktı açıkçası.
Karakterlerin arasındaki aşkı tutkuyu hiç hissedemedim, hiç gerçekçi gelmedi bana, o kadınla pek mümkün değildi zaten :)
Kitabın sevdiğim kısmı, Karan'ın Firuze'nin babasını yakaladığı ve götürdüğü depoda yaptığı işkenceler oldu, aslında adamlarının desek daha doğru olur, valla pislik herif hak etti yani, buradan Sadık' a sevgiler, işini çok iyi yaptı doğrusu :))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder